این وبلاگ رو فقط تو میخونی :)
میدونی با وجود تو دیگه نوشتن توی وبلاگ یا هرجای دیگه ای زیاد معنی نداره برام. هرچی میخوام رو به تو میگم . گوش شنوا و محرم رازم تو هستی.
حتی اون قریحه طنز و نوشتن هم مدتهاست پیداش نیست در وجودم.
کجایی نوشتن کجایی طنز؟
یعنی من فقط برای دیگران مینوشتم؟ نمیتونم بپذیرم اینو .
از آذر دیگه به طور عمومی ننوشتم. میشه پنج شش ماه.
یادم رفته که مینوشتم.
مخصوصا بعد از اینکه تمام گذشته ی وبلاگی خودم رو پاک کردم. همه مطالب رو پاک کردم.
میگفتم چه کار بیهوده ای کردم که این همه نوشتم. هنوزم پشیمون نیستم
این مسیر نوشتن افکار و نوشتن طنمه ها باید برای من اتفاق می افتاد
همه زندگی در جهت تکامل پیش میره.
کاش بتونم گاه گاهی بازم بنویسم.
کاش بتونم دوباره یک اثری بوجود بیارم که خودم بارها و بارها از خوندنش لذت ببرم . و خودم به خودم بگم دیدی؟ اینی که کلمات رو قشنگ کنار هم چید تو بودیا ؟ کیف کن برای خودت!
درباره این سایت